zin?

Ik begin deze blog met een correctie. In mijn vorige weblog heb ik geschreven dat dit de laatste blog was die ik zou delen, maar DIT is de laatste blog die ik zal schrijven. Nu dat opgehelderd is, zit ik met een probleem. Inspiratie en zin. De inspiratie is op dit moment ver te zoeken en ook heb ik steeds minder zin. De zon schijnt volop buiten en ik zit binnen achter mij laptop.

De laatste opdrachten zijn bijna af, maar toch ben ik nog niet tevreden. Gelukkig krijg ik nog feedback en tijd om ze te verbeteren. Dit zal ik zeker nodig hebben en hopelijk vind ik nog een moment met veel inspiratie en vrije tijd. Ik heb veel andere dingen aan mijn hoofd maar dit gaat voor. Ik denk dat ik nog even van het zonnetje ga genieten buiten voordat ik aan mijn huiswerk begin. Misschien brengt die grote gele bol mij op nieuwe ideeën. Een goed potje brainstormen zal ik het maar noemen, maar dan wel in de zon.

Het eind is in zicht

Dit is alweer de laatste blog die ik zal schrijven. Wat is de tijd snel gegaan zeg. Te snel als je het mij vraagt. Ik heb al veel opdrachten voorbij zien komen en afgerond maar het is nog lang niet klaar. Nog even en de tijd van het stressen, verbeteren en afronden is aangebroken. Nooit de leukste tijd. Wat nou als ik dingen vergeet? Dan kan ik dit hele blok zometeen weer opnieuw doen. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb veel geleerd en een leuke tijd gehad maar ik zie het niet zitten om het allemaal over te doen.

Na het schrijven van deze blog ga ik maar is een to-do lijstje maken. Iets wat ik wel vaker doe als ik de bomen door het bos niet meer kan zien. Het is een soort houvast. Het leukste onderdeel van een to-do list is als ik taken kan doorstrepen die afgerond zijn! Het gevoel dat ik heb als ik de laatste taak doorspreek is niet in woorden uit te drukken. Ik denk dat ik dan eindelijk rust in mijn hoofd heb en me volop kan storten op mijn stage. Want ja, die stage komt ook wel behoorlijk eng dichtbij.

Positieve berichten

Ik heb meer rust, zit lekkerder in mijn vel als het gaat om school en ik heb iets bereikt.

Onze allereerste opdracht was het schrijven van een column. Het was de eerste en tot nu toe leukste opdracht om te maken. In de vakantie heb ik de tijd genomen om mijn column te verfijnen en besloot dat hij af was. Die column heb ik opgestuurd naar het medium waar hij voor bedoelt was en was erg benieuwd wat ze daar van mijn column vonden.

Normaal vind ik het niet erg als men mijn werk leest en ik sta open voor kritiek. Toch was ik deze keer wel zenuwachtig en op hoopte dat ik een reactie zou krijgen. Zou mijn column wel goed zijn? Stiekem hoopte ik ook dat hij geplaatst zou worden. En dat is gebeurt. Mijn column staat nu, weliswaar als blog, online. Hij staat op de website van het medium met een grote foto van mij.

Helaas dus geen column voor mij, maar ik ben tevreden dat hij toch als blog geplaatst is. Mijn column ging over een sollicitatiegesprek die ik gehad heb voor mijn stage. En ook daarover heb ik goed nieuws. Vanaf volgende maand mag ik mij stagiaire noemen van Zoover.nl. Tijdens deze stage kan ik mij goed voorbereiden op de zomervakantie omdat ik continu geconfronteerd zal worden met mooie, warme landen en de mooiste accommodaties over de hele wereld. Niets mis mee, toch?

Wie weet komt er nog een vervolg van mijn column/blog op de website!

Vakantie! of studieweek?

Ik mag trots op mezelf zijn. Weet je waarom? Omdat ik al mijn doelen voor deze vakantie gehaald heb. De week die school ‘studieweek’ noemt, noem ik zelf liever vakantie. Ondanks deze ‘vakantie’ heb ik erg veel aan school gedaan. De week voor de vakantie was een hel. We kregen te veel huiswerk naar ons hoofd geslingerd, al zeg ik het zelf. Een geheel onderzoek uitvoeren en ook nog eens enquêtes afnemen. Ik dacht dat dit me nooit zal lukken maar ik heb zelfs 50 enquêtes afgenomen, dat voelt wel lekker. Een brochure en folder over wijn maken terwijl ik de ballen verstand heb van wijn en ook nog is creatieve oefeningen en een kort verhaal. Dan heb ik het nog niet eens over de creatieve oefeningen die elke dag 30 minuten in beslag nemen. Toch is het me gelukt.

En dat heb ik te danken aan iets wat ik normaal eigenlijk nooit doe, nooit nodig heb. Een to-do lijstje samenstellen. Op deze lijst heb ik alle activiteiten die ik na de vakantie af moet hebben. Ik wilde alles voor blok creatief schrijven afhebben en daarnaast wilde ik nog een beetje leren voor een herkansing die ik binnenkort heb. Het is nu vrijdagavond en ik mag zeggen dat alle activiteiten op de lijst doorgestreept, nee doorgekrast zijn! Nou ja, niet alles. Het schrijven van deze blog zal de laatste activiteit zijn die doorgestreept gaat worden.

Ik zit me nu te bedenken dat de tijd erg snel voorbij gegaan is. Volgende week gaan we week 4 alweer in en over een ruime maand zit ik alweer 10 weken lang fulltime op kantoor. Ik zal veel weblogs en nieuwsberichten moeten schrijven over vakantiebestemmingen. Daarnaast mag ik veel awards uitdelen aan goede accommodaties. Een goede manier om het vakantiegevoel te creëren al zeg ik het zelf. Het kantoor is prachtig blauw en overal proef je de sfeer van een  ander land. Geen vervelend baantje lijkt me zo. Toch moet ik nog even wachten en zal ik me nu weer verdiepen in het schrijversvak.

Ik mag nu de laatste activiteit op mijn lijstje doorstrepen, wat een heerlijk gevoel. Ik laat jullie nu weer in de steek en ga genieten van mijn weekend!

Het ‘geweldige’ schrijversvak

Is dit het nou? Dat leuke schrijversvak. Het keuzeblok waar ik me al het hele jaar op verheug. Het keuzeblok waar ik mezelf zal ontwikkelen tot ware schrijfster? Waar ik mijn vingers over het toetsenbord laat glijden of waar mijn pen het papier niet meer los kan laten? Ja. Dat zou het moeten zijn.

Het valt nog zwaar tegen, dat schrijversvak. Na een week te mogen proeven van het schrijversvak kan ik dan zeggen of het is wat ik had verwacht? Nee. Het is zeker niet wat ik had verwacht. Dinsdag en donderdag naar school, wat een leventje. Ik zal vijf dagen in de week kunnen uitslapen en zo nu en dan een aantal teksten schrijven. Maar het is meer dan dat. Mijn hoofd zit te vol, te vol van dingen die allemaal met het keuzeblok te maken hebben. De ene opdracht is nog niet uitgelegd of ik wordt al opgezadeld met de volgende opdracht. Creatief schrijven, copywriting en onderzoek. Dag en nacht spook je door mijn hoofd heen en ik kan het niet stoppen. Je gunt me geen rust. Creatief schrijven, wanneer verdwijn je uit mijn hoofd?! Zo nu en dan heb ik ook mijn rust nodig. Zelfs mijn sociale leven lijdt eronder. Nooit meer kan ik leuk uitgaan met vrienden zonder dat jij bij me bent. “Als ik thuis ben moet ik dit nog doen” of “ik kan maar een uurtje wegblijven anders haal ik mijn deadline niet”. Allerlei dingen spoken door mijn hoofd.

Een kwestie van goed plannen? Zou kunnen. Ik was eigenlijk best zelfverzekerd over mijn ‘planning-skills’ maar deze zelfverzekerdheid verdwijnt langzaam maar zeker.

Al die deadlines. Nee, ik ben dit niet gewend. Al moet ik zeggen dat het steeds beter gaat. Ik sta vroeger op en besteed mijn dag nuttig. Niet meer in bed liggen tot 1 uur ‘s middags. 9 uur is the limit en niet langer! Even een broodje eten en gelijk mijn laptop aan. Als ik mijn werk voor school nu maak, heb ik de middag vrij. Gelijk gaat mijn laptop aan. Ik zit op bed, dat wel. Maar er gebeurt iets. Letters verschijnen op mijn beeldscherm. Op het geluid van de televisie op de achtergrond is het verder compleet stil in huis. Af en toe komt mijn schattige katje even bij me. Aandacht. Zoals gewoonlijk loopt het kleintje over het toetsenbord en verpest mijn tekst. Even boos kijk ik hem aan. Dan zie ik dat schattige koppie weer, daar kun je toch niet boos op zijn? Zo onschuldig, is zich van geen kwaad bewust. Even een snelle aai en de kat verdwijnt weer. Ik pak mijn laptop weer, herstel de schade van de kat, en ga verder waar ik gebleven ben.

Vol trots rond ik de opdracht af, Yes! Maar dit gevoel is niet voor lang. Even later spookt de volgende opdracht weer door mijn hoofd. Het lijkt wel of mijn gedachte alleen nog maar uit kunnen gaan van het plannen van de opdrachten.

Begrijp me niet verkeerd. Het is heel leuk hoor dat schrijven, maar af en toe wordt het me teveel.

Freewriting

Sinds kort volg ik een keuzecursus creatief schrijven. Tot nu toe vind ik het erg leuk, al zullen er vast nog opdrachten komen die mij niet al te veel interesseren. Wat me het meest is bijgebleven is de les creatief schrijven. Hier voel ik mij helemaal thuis. Ik kan schrijven wat ik wil en hoe ik wil. Tijdens deze les heb ik ook mijn nieuwe hobby ontdekt! Mijn nieuwe hobby heet: Freewriting. Het is een manier van schrijven zonder regels. Laat je pen over je papier schuiven en denk niet na.

Het is een begrip waar ik nog nooit eerder over gehoord had. Tijdens de les creatief schrijven heb ik mijn eerste freewriting ervaring opgedaan. Voordat de opdracht begon had ik nooit verwacht dat dit mogelijk was voor mij. Hoe kon ik, zonder erbij na te denken, aan één stuk door schrijven? Er werd in drietallen gewerkt. Onze stelling voor de opdracht was ‘ in de liefde is er altijd een gever en een nemer. Tja, wat kon ik daar nou over schrijven? De tijd ging in en ik had geen andere keus, er moesten woorden op het papier verschijnen.

Mijn pen raakte het papier en ik begon te schrijven. Tijdens het schrijven ging ik helemaal in mezelf op. Mijn pen schreef en schreef maar door terwijl mijn gedachte als een achtbaan door mijn leven ging. In mijn oren hoor ik een rustgevend deuntje waardoor de rest van de wereld eventjes leek te verdwijnen. Met mijn pen nog steeds op papier, dwaal ik af. Oeps, wel bij het onderwerp blijven. Opeens werd ik wakker geschud. ‘Leg je pen neer’ klonk door het klaslokaal. Ik wilde niet stoppen, ik wilde doorgaan. Vervolgens heb ik de opdracht nog twee keer uitgevoerd. Wie had ooit gedacht dat je in een paar minuten, zonder je pen los van het papier te laten, te schrijven. En dat er zelfs resultaat geleverd wordt! Freewriting, welkom in mijn leven.